ДОБАТА НА ТРАНЗИЦИЈАТА

Транзицираме долг период, транзицираме со години, транзицираме од луѓе во нелуѓе, транзициравме од тоталитаризам во демократија (1991 год.), а транзицираме сега во нешто полошо. Сврти се на било која страна, сеуште е исто. Се е исто, непроменето. Ни ден светлина носи, ни ноќ радости буди. Гориме долги години во огин, и наместо вода- само бензин ставаме се повеќе и повеќе. Гориме, а сме толку јаки и цврсти, ќе гориме се дур пепел не се сториме.
Се чукаме в гради, се силиме на своите;  а од туѓото стравуваме, на туѓото се предаваме. Се колеме меѓу себе, се колеме везден.. Не колат и другите, само не признаваме!
Се поделивме на наши и ваши, на патриоти и кукавици, на крадци и поштени, а нема никаков абер. Ние се делиме, а другите се сплотуваат; ние не сакаме очи да си видиме, а другите се прегрнуваат.

Ми текнува на позитивните резултати на репрезентацијата на РМ (ракомет, кошарка), ми текнува на денот на знамето, јазикот, независноста на РМ (што еднаш годишно се слави), кога сите граѓани излегувавме низ сите делови од Републикава и ги прославувавме тие моменти. Ете, тоа е сплотеност бре луѓе, а не е сплотеност спиење по улиците, спиење во шатори за докажување "патриотизам" (иако протестите се гарантирани со Устав).

Ова што денес се случува е надвор од контрола.
И секој нареден ден за нас е транзиција.. Се будиме во транзиција, легнуваме во поголема транзиција.
Со мала територија како што е РМ и нејзините природни богатства и неискористена работна сила што ја има, до сега требаше да напредуваме најмногу од сите земји на Балканов. Требаше да бидеме лидер (како што тоа се вели) меѓу земјите кои го напуштија еднопартискиот систем, да спроведуваме економија во солидни размери, а минималната плата по работник требаше да достигнува барем 25-28.000 денари.
Требаше МНОГУ да постигнеме, но го избегнавме и тоа МНОГУ. Се надминавме самите, се надминуваме во се поголеми долгови.

Чекаме на ЕУ и САД да ни помогнат да излеземе од кризава, а токму тие ја наметнаа кризава во РМ.
-Исто како да оставите клуч од вашиот дом на некој крадец да ви ја чува, а вие да бидете отсутни еден месец, а потоа од истата личност да барате да ви помогне да ги најдете оние луѓе кои ви го опљачкале домот.
-Или пак, ние да им носиме одлуки на САД, за да излезат од нивната економска криза.

Ако сакаме да се реши кризава во РМ која трае веќе 25 години, пред се, треба да се намали партиското и политичкото влијание, да се остават граѓаните да размислуваат слободно. Неопходно е чистење на институциите од криминал, бидејќи наликуваат на "дувло" каде што минува сиот криминал.
Оставете ги граѓаните да живеат спокојно, а вашите валкани криминали решавајте ги судски (ако не можете во РМ, тогаш решете ги во Стразбург).
Но, каде и да ги решавате проблемите, нека ги решаваат судии кои се неутрални и непристрасни кон ниедна политичка партија, судии кои се способни да ја извршуват својата функција, а не да решаваат за Македонија амбасадори, пратеници од ЕП или некои членови на обични Парламентарни комисии надвор од РМ. Да можеа да решат толку лесно тие претставници, попрво ќе најдеа начин да ни помогнат да влеземе во ЕУ, а немаше да дозволат да дојдеме до ова ниво!

19 Мај,2015